بررسی انواع اتوبوس رنو

رنو از جمله برندهای مشهور در صنعت خودروسازی است. از جمله محصولات این کمپانی می‌توان به اتوبوس‌های آن اشاره کرد. در این مطلب ما قصد داریم به نقد و بررسی چند نمونه از انواع اتوبوس رنو بپردازیم. البته که مشخص است این شرکت محصولات زیادی را برای سیستم حمل و نقل عمومی راهی بازار کرده است. اما شاید برایتان جالب باشد با ویژگی چند مورد از اتوبوس‌های این برند آشنا شوید.

برای خرید قطعات یدکی اتوبوس می توانید از مشاوران ما کمک بگیرید.

اتوبوس رنو مستر (Renault Master Bus)

این اتوبوس برای حمل و نقل مسافر در داخل شهر و یا بین شهری کاربرد دارد. ظرفیت سرنشینان آن 12 نفر است و به دلیل محبوبیتی که در بازار داشته، سالانه حدود 872 دستگاه آن به فروش رفت. اروپایی‌ها این اتوبوس را رقیب اتوبوس مرسدس بنز اسپرینتر می‌دانند.

مستر باس رنو در اروپا حدود 59990 دلار قیمت دارد که نسبت به مرسدس 313CDI ارزان‌تر است. این اتوبوس دارای چراغ‌های خودکار، برف‌پاکن اتوماتیک، R-Link پیشرفته با صفحه لمسی هفت اینچی، چراغ‌های LED در عقب، پرده‌های زیبا، داشتن صندلی‌های ردیف آخر، کفی و یک درب کناری کشویی برقی است.

اتوبوس رنو مستر دارای یک موتور 2.3 لیتری چهار سیلندر دیزلی توربوشارژ نیز هست که 111 کیلووات نیرو و 350 نیوتن متر گشتاور را تولید می‌کند. از دیگر ویژگی‌های این نمونه از انواع اتوبوس رنو می‌توان به جعبه دنده یک دستی شش سرعته خودکار اشاره کرد. رانندگی با این خودرو از طریق چرخ های جلو انجام می‌شود. میزان مصرف بنزین در آن برای آزادراه حدود 9 لیتر و در شهر 10 لیتر برای هر 100 کیلومتر است.

برای خرید لوازم یدکی ماشین سنگین کلیک کنید.

رنو تریسر (Renault Tracer)

رنو تریسر که بین سال‌های 1991 – 2002 تولید می‌شد، از جمله انواع اتوبوس رنو به شمار می‌رود. این محصول جانشین اتوبوس‌های با موتور S45 / S53 / S105 بود. از جمله ویژگی‌های آن باید به مقاومت بالای آن اشاره کرد که آن را برای خدمات بین شهری و سرویس مدارس و دانشگاه‌ها مناسب می‌کرد. البته بازار این محصول در همان فرانسه بود و فقط تعداد کمی از آن به بلژیک و آلمان صادر شد. در حال حاضر نمونه‌های دست دوم این اتوبوس در غرب آفریقا استفاده می‌شود. در ایران تاکنون هیچ نمونه‌ای این نوع اتوبوس وارد و استفاده نشده است.

این محصول 11 متر طول، 2.5 متر عرض و 3.32 متر ارتفاع دارد (بدون احتساب تهویه هوا). برای رنو تریسر از موتور 186 کیلووات رنو MIRH استفاده شده است. برخی از نمونه‌های این اتوبوس دارای گیربکس دستی و در نسخه‌های بعدی از گیربکس اتوماتیک استفاده شده است. از دیگر قابلیت‌ها و ویژگی‌های این اتوبوس باید به سیستم تعلیق هوایی اشاره کنیم.

سوخت این اتوبوس مثل سایر محصولات موجود در بازار، گازوئیل، توان خروجی آن تریسر 256 اسب بخار (190 کیلووات) و ظرفیت سرنشینان اتوبوس هم 57 نفر است.

اتوبوس رنو PR100.3

یکی دیگر از انواع اتوبوس رنو مدل PR100.3 است که در ژوئن 2006 راهی بازار شد. این مدل اتوبوس رنو دارای ظرفیت 34 تا 50 است. طول این محصول 11.95 متر، عرض ان 2.50 متر و ارتفاع آن بدون احتساب تهویه هوا، 3 متر است. اتوبوس رنو PR100.3 بعد از ساخت مدل رنو R312 راهی بازار شد. از ویژگی‌های این محصول رنو می‌توان به بدنه استرال – دنینگ اشاره کرد.

همچنین سوخت آن گاز طبیعی CNG است. البته در سال 2007 نسخه دیگری از این محصول راهی بازار شد که تنها با گازوئیل کار می‌کرد. این اتوبوس از همه جهات برای ناوگان شهری تهیه شده بود. طراحی بدنه، فضای داخلی و حتی شکل ظاهری آن با محصولات قبلی رنو کمی تفاوت داشت. از آنجایی که این اتوبوس عملکرد خوبی نداشت، در سال 2016 از خط تولید شرکت رنو خارج شد.

اتوبوس رنو PR180.2

یکی از انواع اتوبوس رنو مدل PR 100 بود که برای اولین بار در سال 1971 وارد خط تولید این کمپانی شد. در ابتدا قرار بود قرار بود PR100 با رنو R312 1987 جایگزین شود. اما کمی بعد رنو تصمیم گرفت مدل اصلاح شده PR100.2 را در سال 1993 راهی بازار کند. مدتی بعد هم نسخه جدید این اتوبوس با عنوان رنو مدل PR112 در سال 1999 تولید شد.

تاکنون بیش از 13،500 دستگاه از مدل‌های مختلف PR100 در فرانسه تولید شده است. یک نسخه مفصل نیز در سال 1980، به عنوان رنو PR180.2 تولید شد.

این محصول با ظرفیت 65 تا 80 سرنشین نسبت به سایر محصولات رنو بزرگتر و حجیم‌تر است. این اتوبوس دارای طول 18.1 - 19.0 متر، عرض 2.5 متر و ارتفاع 3.3 متر است. رنو PR180.2 از آن دست اتوبوس‌های مقاوم پرطرفدار است که برای ساخت آن از اجزای مشترک زیادی استفاده شده بود.

تولید این خودرو بین 1971–1999 بوده است. این محصول ظرفیت 31 تا 40 نفر سرنشین را دارد. ابعاد آن هم شامل طول 11.32 متر، عرض 2.5 متر و ارتفاع 3 متر است.

به طور کلی این اتوبوس‌ها دارای عقب و جلوی تغییر یافته بودند که توسط Berliet ساخته و تولید می‌شد. طراحی آن با سه نوع ترکیب صندلی / ایستاده با 2 یا 3 درب بود. همچنین رنو برای تولید این نوع از محصولاتش، موتور را در قسمت عقب از طبقه زیرین قرار داد. در ابتدا این مدل‌ها با موتور دیزل Perkins V8.510 با قدرت 178 کیلووات (176 اسب بخار) تولید شد. اما کمی بعد رنو تصمیم گرفتم موتور با قدرت بالاتری را برای آن نصب کند.

اتوبوس رنو مدل PR112

کمپانی رنو در سال 1993 برای اولین بار یک اتوبوس با عنوان PR112 را طراحی کرد. این مدل اصلاح شده همان اتوبوس‌های مدل PR100 با قسمت جلویی جدیدتری بود. از ویژگی‌های برجسته اتوبوس رنو مدل PR112 می‌توان به شیشه برجسته قسمت جلو اشاره کرد. البته در سال 1999 خط تولید این اتوبوس هم تمام شد.

رنو PR180.2

درست است که اتوبوس‌های مدل PR180 همان نسخه پیشرفته‌تر PR100 بود، اما کمی بعد رنو PR180.2 را هم راهی بازار کرد. تفاوت آن با نسخه قبلی در تعداد صندلی بود. در این مدل ظرفیت سرنشینان به 62 نفر رسیده بود. موتور این مدل اتوبوس هم 222 کیلو وات (برابر با 298 اسب بخار) قدرت داشت.

اتوبوس رنو R212

یکی دیگر از انواع اتوبوس رنو R212 با اندازه متوسط بود. این مدل اتوبوس در سال‌های بین 1987 و 1989 ساخته و دو نسخه از آن با ظرفیت‌های 55 نفر (25 نشسته، 30 ایستاده) و 57 نفر (21 نشسته، 36 ایستاده) عرضه شد. اتوبوس‌ها مخصوص حمل و نقل درون شهری بود.

اتوبوس رنو FR1

از دیگر مدل‌های اتوبوس رنو می‌توان به مدل FR1 اشاره کرد. این خودرو به دو شکل با یک درب و دو درب تولید می‌شد. داشتن یک متو 9.9 لیتری با قدرت بین 223 کیلووات (303 اسب بخار ؛ 299 اسب بخار) و 250 کیلووات (340 اسب بخار ؛ 335 اسب بخار) به آن ویژگی خاصی را می‌بخشید. ظرفیت این محصول 45 نفر سرنشین بود و یک گیربکس 6 سرعته داشتی داشت.

منبع:

www.trucksales.com.au/editorial/details/renault-master-bus-review-59249